Written by ဥကၠာကိုကို(သံတြဲ)
စၾက၀ဠာရဲ႕ က်ယ္ေျပာမႈနဲ႔
ငါတို႔ရဲ႕ သက္ျပင္းအေမာေတြ
ေဆာင္းေလေအးထဲ ပူေလာင္စြာပ်ံ႕ႏွံ႕ရဲ႕။
ငါတို႔ဘ၀ဟာ
ဘယ္အီေကြတာမ်ဥ္းေပၚမွာ ရပ္တည္ေနခဲ့တာလဲ ……
ငါတို႔အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမေတာ့
သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းတီးလာျပီ
ေရခဲေတြ အရည္ေပ်ာ္က်ကုန္ျပီ
စစ္ရနံ႔ေတြ နံေစာ္လာျပီ
ေရာဂါဘယေတြ ထူေျပာလာျပီ
ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ရာသီဥတုဟာ
ငါတို႔ေခါင္းထက္မွာ ရပ္တန္႔ေနခဲ့ျပီ
မိုးတိမ္ေတြဟာ
ငါတို႔သြားရာ တေကာက္ေကာက္လိုက္
အခြင့္ရတိုင္းရြာခ်ပစ္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနၾကေပါ့။
ငါတို႔ စိတ္၀င္စားရတယ္
ငါတို႔ အံ့ၾသရတယ္ ထိတ္လန္႔ရတယ္
ငါတို႔ ၀မ္းနည္းရတယ္ အားငယ္ရတယ္
ကဲ
ငါတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေပါင္း ဘယ္ဆီမွာခေညာင္းကုန္ျပီလဲ….
ငါတို႔ သိတယ္
ရုရွားနဲ႔ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ အေရးအခင္း
အေမရိကန္နဲ႔ သမၼတသစ္ ဘားရက္အိုဘားမား
အီရန္နဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏ်ဴလက္နက္မ်ား
ဆိုမားလီးယား ပင္လယ္ဓားျပကိစၥ
အာဖဂန္ ၊ တာလီဘန္နဲ႔ စစ္ေသြးၾကြေတြ
ကေလးကစားသလို ဗံုးေဖာက္ခြဲမႈေတြ
မယ္လမင္းနဲ႔ ႏို႔မႈန္႔ျပႆနာ
ကမၻာ့ေငြေၾကးဆိုင္ရာ အက်ပ္အတည္းမ်ား
ကမၻာႀကီးရဲ႕ ဘက္စံုေထာင့္စံု ယိုယြင္းလာမႈေတြနဲ႔အတူ
ငါတို႔အသိတရား ၊ ငါတို႔က်န္းမာေရးေတြ ယိုယြင္းလာခဲ့ရ။
ဘ၀မွာ ငါတို႔က
ထမင္းစား ၊ ေရေသာက္ ၊ အလုပ္ကေလးမျဖစ္စေလာက္နဲ႔
တစ္ေန႔ျပီး တစ္ေန႔ ၊ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔
လူေရာ အခ်ိန္ေတြပါ တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုးၾကရတာ
ငါတို႔ …. ေပ်ာ္သလား
ကမာၻႀကီးေပၚမွာ သင့္ေတာ္သလိုေနထိုင္ရင္း
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ၀ယ္ယူစားသံုးေနၾကရတဲ့
သနားစရာသတၱ၀ါ
လူဆိုတာ ငါတို႔ပဲ။
တိတိက်က်ႀကီးကို ျဖစ္တည္ေနရျခင္းမွာ
အရင္က ျဖစ္ပ်က္လာခဲ့သမွ်
အခု ျဖစ္ပ်က္ေနရ
ေနာင္လည္းျဖစ္ပ်က္ေနရမယ့္ ေလာကဓံ + ကံၾကမၼာ ။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔မွာ
သက္ျပင္းအေမာေတြ ဆယ္ႀကိမ္မႈတ္ထုတ္ျပီးရင္
တစ္ႀကိမ္ ေပ်ာ္ခြင့္ရွိရမယ္
အဲဒီေတာ့ ……..
ယခုလက္ငင္း သက္ျပင္းတစ္စ ခ်ပစ္လိုက္ပါ
ျပီးရင္…ေပ်ာ္သလား…လို႔ ထပ္ေမးမယ္
“” လူျဖစ္ရတာ ငါတို႔ ေပ်ာ္တယ္ “” ။ ။
ဥကၠာကိုကို